Hoe Zorg Je Ervoor Dat Je Een Goed Mens Bent!?

2024 Auteur: Harry Day | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 15:51

Op mijn eerste reis naar New Orleans bezocht ik de Master of Tarot-kaarten, Avery. Hij onderscheidde zich gunstig van zijn medemoeders als magiërs in gotische kleding versierd met kralen, hun vingers waren versierd met ringen, amuletten en kristallen bollen lagen trots op tafel. Avery was gekleed in gewone kleding en bladerde achteloos door een boek, waarbij hij zijn diensten voor een spotprijs aanbood - waarzeggerij voor mij en mijn vriend voor de prijs van één. Terwijl het tarotdeck aan het schuifelen was, vroeg Avery me wat ik wil weten over mijn leven? Onder de vele onderwerpen waarover ik iets zou willen vragen, zei ik plotseling: "Mag ik weten" Ik ben een goed persoon?"

Hij keek me aan, verbijsterd. "Dit is niet wat mensen gewoonlijk vragen", zei hij. Daarom heb ik hem gevraagd. Dit is het soort vraag dat ik zou classificeren als een van het soort dat een geliefde gewoonlijk nooit wordt gesteld.

Soortgelijke vragen:

Ben ik aantrekkelijk?

Waarom haten mensen mij?

Ben ik irritant?

Geliefden kunnen dergelijke vragen zien als een poging om complimenten tegen te komen of een uitnodiging tot openhartigheid, die het fragiele zelfrespect kan schaden. Het is iets heel anders om deze vragen aan een vreemde te stellen. Hij heeft geen geschiedenis gemeen met jou, geen reden om hard of vleier te zijn. De vreemdeling zal zich niets aantrekken van de gevoelens en zal je nooit meer zien. Avery, hij had me nog nooit eerder ontmoet en vertelde me dat de vraag zelf suggereert dat ik eigenlijk een goed mens ben. Ik wierp tegen dat ik precies het tegenovergestelde voelde. Ik stelde deze vraag omdat ik er op een bepaald niveau aan twijfelde.

Ik dacht meteen aan Sigmund Freudedie ongeveer een eeuw geleden het gevoel van twijfel uitvond. Hij suggereerde dat mensen van nature egoïstisch zijn en zich vooral richten op hun eigen individuele overleving. We gedragen ons "slecht" omdat dat onze ware aard is.

Hij is aan het schrijven:

"Psychologisch - of strikter psychoanalytisch - onderzoek toont aan dat de diepste essentie van de menselijke natuur, dat wat in ieder van ons bestaat, gericht is op het bevredigen van bepaalde behoeften aan zelfbehoud, agressiviteit, de behoefte aan liefde en impulsen voor het bereiken van plezier en pijn vermijden".

Voor Z. Freud, de aangeboren gedragsmotor - staat het verlangen naar zelfbehoud op gespannen voet met het sociale idee dat we allemaal in harmonie moeten leven (of goed moeten zijn). Hij schrijft: "Het natuurlijke instinct van agressiviteit in een persoon is vijandigheid jegens iedereen, verzet zich tegen het programma dat door de beschaving is opgesteld."

Heeft Freud gelijk? Ben ik een slecht persoon die gedwongen wordt de norm van 'goed zijn' te volgen? Of heeft mijn vriend Avery uit New Orleans gelijk?

Laten we eens kijken wat de moderne wetenschap ons vertelt?

Onderzoekers van Yale University gebruikten poppen om te bepalen of kinderen inherent altruïstisch waren. In een experiment keken kinderen naar een kort toneelstuk waarin poppen een heuvel probeerden te beklimmen. Daarna kregen de kinderen de keuze - om de poppen te helpen het obstakel te overwinnen of tussenbeide te komen. Het bleek dat kinderen ervoor kozen om helpers te zijn in plaats van obstakels.

Tom Stafford, die over de studie schreef voor de BBC, suggereert dat dit gedrag suggereert dat mensen aanleg hebben om goed te zijn, in ieder geval vroeg in hun leven:

"De implicatie van dit experiment is dat jonge kinderen, met hun 'pre-culturele' brein, niet gebonden waren aan verwachtingen over hoe mensen zouden moeten handelen, en ze gaven er de voorkeur aan om hulp te bieden."

Dr. Bobby Wegner, een klinisch psycholoog en fellow aan de Harvard University, is het daarmee eens. Ze zegt: "Er zijn geen slechte baby's." In de kern van onze persoonlijkheid ligt de ware essentie - vriendelijkheid, mededogen, zorgzaamheid, nieuwsgierigheid en kalmte."De omgeving is wat altijd in de weg staat van de ware essentie van een persoon, zegt ze. Bijvoorbeeld: "Iemand die is misbruikt, kan een psychologisch mechanisme creëren dat preventief anderen pijn doet om zichzelf te beschermen." In haar werk gebruikt ze niet de definitie van "goed" of "slecht", maar creëert in plaats daarvan een veilige sfeer, luistert met interesse en sympathie en stimuleert zo zelfonthulling.

Dacher Keltner, een professor aan de University of California, Berkeley, citeert een andere studie waarin mensen pijn ervoeren als ze de pijn van anderen zagen. "Het is alsof we verbonden zijn met hetzelfde netwerk om de ervaringen van andere mensen te begrijpen", zegt hij. In plaats van mensen als 'goed' of 'slecht' te bestempelen, stelt Keltner voor om eerst persoonlijke motieven te identificeren. Hij geeft toe dat we 60% van de tijd gedreven worden door het principe van 'persoonlijk plezier' of 'overleven', maar 40% 'we doen iets voor andere mensen; we offeren op en nemen risico's als we kunnen helpen. Door anderen te helpen, raken we persoonlijk geïnspireerd en betrokken bij het werk.

'Goed' doen en 'goed' zijn is niet hetzelfde, zegt Mary Beth Somich, een psychotherapeut in North Carolina. De media moedigt ons aan om 'goed' te handelen voor de goedkeuring van anderen, in plaats van onbaatzuchtig te handelen voor echte innerlijke beloning. Daarom zegt Somich dat de enige persoon die kan beslissen of je een goed mens bent, jezelf bent. (Sorry, Avery!)

Als je echt wilt, kun je enkele indicatoren gebruiken die je nieuwsgierigheid naar jezelf zullen bevredigen. Dit is uw erecode. Meredith Strauss, een psychotherapeut uit New Jersey, stelt voor om de volgende vragen te gebruiken:

Ben ik medelevend naar andere mensen?

Barmhartig, ben ik genereus?

Kan ik liefde tonen aan mijn dierbaren wanneer ze het nodig hebben? Of doe ik dit gewoon om "politiek" correct te zijn?

Wat zouden mijn vrienden of familieleden over mij zeggen als ze deze vraag zouden krijgen?

Wat is jouw bijdrage aan deze wereld?

Er is een andere manier om naar moraliteit te kijken buiten oordelen om - "slecht" of "goed" suggereert Dr. Paul de Pompo, een psycholoog in Zuid-Californië. Hij zegt dat: "Ieder van ons in staat is om een "slechte" daad te doen, en als we het in de basis van ons zelfbeeld leggen, worden we weerspiegeld als in een "vervormende spiegel", en tegelijkertijd zul je veel "goed" kan doen.

De beste optie zou zijn om "een goed mens, dit is …" zelfstandig in 3-7 woorden te formuleren en jezelf op deze schaal te evalueren. Als je jezelf in het midden van de fictieve schaal ziet, dan "ben je relatief goed, maar onvolmaakt menselijk - wat je uiteindelijk mens maakt."

Dus wat denk je? Je bent een goede man?

Vertaling: Andrey Zlotnikov